-
1 locus
locus, i, m., (pl. loca), place, position, room. -
2 LOCUS
[N]LOCUS (-I) (M) -
3 locus
,i mместо -
4 место
locus, i m -
5 место
locus i, mРусско-латинский медицинско-фармацевтический словарь > место
-
6 Место
- locus; statio (qua positus fueris in statione, mane); stabulum (stabile stabulum habere);• место для печати - locus sigilli;
• первое место - primae (primas alicui concedere, dare); summa; primatus, -us;
• первое место среди сословий и в управлении - summa ordinis consiliique;
• больное место - vulnus occultum;
• людные места - celebritates (odisse);
• в том же самом месте и в то же самое время - eodem et loci vestigio et temporis;
• оставаться на месте (in) vestigio suo haerere;
• удерживать за собой место - manere in loco;
• занимать чьё-л. место - in locum alicujus succedere;
-
7 Вырубка
- locus excisus; silva excisa(collucata);• по вырубкам - in locis excisis;
• на лесных вырубках - in silvis excisis;
• по вырубке лиственничного (елового, соснового, пихтового) леса - in lariceto (pineto, piceeto, abieteto) exciso;
-
8 Курорт
- locus curationis; vicus recreationis; -
9 Мести - scopare; verrere; converrere;
- locus (loca); tractus; regio;Большой русско-латинский словарь Поляшева > Мести - scopare; verrere; converrere;
-
10 Местность
- locus (loca); tractus; regio; -
11 Пост
- locus; statio (militaris; statio imperatoria; stationi paternae succedere); praesidium (legio praesidium occupavit); imperium; excelsum;• покинуть свой пост - praesidium deserere, (de) praesidio decedere, praesidium relinquere;
• уйти с жизненного поста - de praesidio et statione vitae decedere;
• занимать служебный пост - agere honorem; tenere locum alicujus; sustinere honorem;
• высокий/руководящий пост - primiceriatus,-us;
• занимать высокий пост - in imperio esse;
• занимать пост консула, эдила - fungi consulatu, aedilitate; consulari imperio praeditum esse;
-
12 Промоина
- locus aqua cavatus; eluvies; -
13 Пункт
- locus; punctum; momentum; pars; -
14 Сан
- locus honoratus; dignitas; -
15 Солонец
- locus salsuginosus (salsugineus); -
16 Солончак
- locus salsus; -
17 местоположение
locus [i, m]; loci situs [us, m]; statio [onis, f] (qua positus fueris in statione, mane); situatio [onis, f]; positio [onis, f]; cubile [is, n] (veritatis); stabulum [i, n] (stabile stabulum habere); sedes [is, f]; domicilium [ii, n] -
18 положение
locus [i, m]; situs [us, m]; positio [onis, f]; positura [ae, f]; status [us, m]; statio [onis, f] (permutata rerum statione); propositio [onis, f]; thesis [is, f]; praescriptio [onis, f]; canon [onis, m]; dogma [atis, n]; conditio/condicio [onis, f]; res [ei, f]; fortuna [ae, f]; causa [ae, f]; propositum [i, n]; thema [atis, n]• в таком положении in tali rerum statu
• поставить в затруднительное положение in angustias [angustum] adducere
• попасть в очень затруднительное положение summā difficultate affici
• бедственное положение caligo (illorum temporum; rei publicae); res adversae/afflicrae/miserae
• в отчаянном положении rebus desperatis
• объявить военное положение tumultum decernere
• быть в лучшем (более выгодном) положении esse in meliore causa
• в критическом положении summo tempore extremis temporibus
• посвятить все свое время друзьям, оказавшимся в тяжелом положении omne suum tempus amicorum temporibus transmittere
• сообщить о положении вещей rem renuntiare
-
19 торфяник
locus (pl. loca) turfosus -
20 Platz
Platz, I) als Ort: a) freier Raum übh.: locus – campus (freier Pl., Plan, z. B. mitten in einer Stadt). – arĕa (Platz, der nicht bebaut ist, z. B. Hof vor od. hinter dem Hause, Bauplatz; auch Spielplatz für Kinder). – ein öffentlicher Pl., locus publicus (vgl. »Ort«): der Pl. vor dem Hause, propatŭlum (im allg.); vestibulum (die area vor dem Hause, wo sich die aufwartenden Klienten versammelten): auf dem Pl. (Kampfplatz) bleiben, fallen, pugnantem cadere: den Pl. behaupten, superiorem discedere: immer gleich auf dem Pl. sein (bereitstehen), ad omnia praesto adesse. – b) bewohnter Ort: locus. – oppidum (ein mit Mauern umgebener Ort). – ein fester Pl., locus munitus (im allg.); castrum. castellum (Kastell, Fort): ein offener Pl., locus non munitus. – II) als begrenzter und bestimmter Raumteil, a) eig.: locus (im allg.) – sedes [1875]( Platz, wo man sitzt). – spectaculum (ein Platz zum Zusehen, im Theater etc.). – spatium (der Raum, die Strecke, die ein Platz einnimmt). – die Plätze eines Wagens, vehiculi loca (z. B. omnia vehiculi loca tenere). – die erste Legion bekam ihren Pl. im Vordertreffen, prima legio in primo instructa est: jmdm. seinen Pl. (im Theater) anweisen, alqm sessum ducere: Pl. nehmen, considĕre; assidĕre (im allg.); accumbere (bei Tische, s. [sich] niederlegen): neben jmd. Pl. nehmen, assidĕre alqm: jmdm. zunächst, alci proximum assidĕ re:jmdm. zur Rechten Pl. nehmen, dextrā assidĕre alqm: auf einem Stuhl etc., in sella assidĕre: neben jmd. Pl. genommen haben, alci assidēre: von seinem Pl. aufstehen, surgere od. exsurgere od. (bes. v. mehreren) consurgere (sich erheben, um sich dann wieder zu setzen); sedem nudam et inanem relinquere (seinen Sitz verlassen, weil sich einer, neben dem wir nicht sitzen wollen, ebendahin setzen will): vor jmd. von seinem Pl. aufstehen (um ihn dadurch zu ehren), alci assurgere. – Pl. machen, viam od. locum dare. locum dare et cedere (selbst Raum geben); populum od. turbam submovere (unter dem Volke Pl. machen, z.B. für den Konsul, von den Liktoren); partem sedis od. subsellii vacuefacere (auf einem Sitz, auf einer Bank Platz machen, damit sich noch einer mit darauf setzen kann): das Volk machte Pl., multitudo se dimovit: sich Pl. machen, locum sibi facere; sibi viam aperire: Pl. lassen für jmd. oder etw., locum relinquere alci od. alci rei: sie hatten nicht Pl. im Schiffe, navis eos non recepit: sie hatten nicht Pl., ihre Pferde zu tummeln, spatium non erat agitandi equos: sie bauen, wo sie Pl. finden, in vacuo aedificant. – b) uneig.: locus. – jmdm. einen Pl. unter seinen Freunden anweisen, alqm amicis suis ascribere: keinen Pl. unter den Dichtern verdienen, in numerum poëtarum non venire: er erwarb sich früh einen Pl. unter den ersten Rednern, mature in locum principum oratorum venit: den ersten Pl. unter den Rednern einnehmen, principatum eloquentiae obtinere: jmdm. den ersten Pl. einräumen, primum omnium ponere alqm (im allg.); primas od. priores deferre alci (bei einem Rang- oder Wettstreit, und zwar primas vor mehreren, priores vor einem einzigen): den von der Natur angewiesenen Pl. behaupten. assignatum a natura locum tueri: jmd. von seinem Pl. verdrängen, alqm loco suo pellere. – etw. greift Pl., locus est alci rei (etw. ist am Orte od. Platze); alqd incessit, invadit (ein Übel reißt ein): etwas greift (nimmt) in jmds. Herzen Pl., alqd intrat alcis animum (z.B. die Ruhmsucht): am Pl. sein, locum habere: es scheint wohl am Pl. zu sein, zu etc., non alienum od. non indignum videtur mit folg. Infin. (z.B. docere, commemorare u. dgl.).
См. также в других словарях:
locus — [ lɔkys ] n. m. • 1865; mot lat. « lieu » ♦ Biol. Localisation précise d un gène particulier sur un chromosome. Locus complexe. Locus létal. Des locus ou des loci [ lɔki; lɔsi ]. ● locus nom masculin (latin locus, lieu) Emplacement précis d un… … Encyclopédie Universelle
locus — lo·cus / lō kəs/ n: the place connected with a particular event having legal significance Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996. locus … Law dictionary
Locus — Lo cus, n.; pl. {Loci}, & {Loca}. [L., place. Cf. {Allow}, {Couch}, {Lieu}, {Local}.] 1. A place; a locality. [1913 Webster] 2. (Math.) The line traced by a point which varies its position according to some determinate law; the surface described… … The Collaborative International Dictionary of English
LOCUS — unde dictus sit, exponit hisce Iul. Caes. Scalig. poët. l. 3. c. 89. Locum παρὰ τὸν λόγον dicimus: quia proportio est inter locum et locatum. Λόγος insidiae dicuntur, quia veteres Graeci locum priscâ et abolitâ voce sic appellabant: etiam inter… … Hofmann J. Lexicon universale
locus — (izg. lȍkus) m DEFINICIJA mjesto SINTAGMA locus communis (izg. locus komúnis) »opće mjesto«, izraz kojim se označuje neki poznat, uobičajen, banalan misaoni pojam; locus delicti (izg. locus delìkti) mjesto počinjena zločina ETIMOLOGIJA lat … Hrvatski jezični portal
locus — anat. Voz latina que significa lugar. Medical Dictionary. 2011. locus Lugar o posición determ … Diccionario médico
locus — LÓCUS pl. ci/ s. m. poziţie determinată ocupată de o genă sau de alelele ei în structura cromozomului. (< lat. locus) Trimis de raduborza, 15.09.2007. Sursa: MDN … Dicționar Român
locus — (pl. loci), 1715, locality, from L. locus a place, spot, position, from O.Latin stlocus, lit. where something is placed, from PIE root *st(h)el to cause to stand, to place. Used by Latin writers for Gk. topos. Mathematical sense by 1750 … Etymology dictionary
locus — s. m. [Genética] Ver lócus. • Plural: loci. ‣ Etimologia: palavra latina … Dicionário da Língua Portuguesa
lócus — s. m. 2 núm. [Genética] Local específico de um cromossomo onde está situado um gene. ‣ Etimologia: latim locus, i, lugar, sítio, localidade … Dicionário da Língua Portuguesa
locus — locus. См. локус. (Источник: «Англо русский толковый словарь генетических терминов». Арефьев В.А., Лисовенко Л.А., Москва: Изд во ВНИРО, 1995 г.) … Молекулярная биология и генетика. Толковый словарь.